ច្បាប់ស្តីពីការរំលូតកូន
ជំពូក១ បទបញ្ញាតិទូទៅ
មាត្រា១
ច្បាប់នេះមានគោលដៅកំណត់ពីបែបបទ និងលក្ខខណ្ឌ័នៃការរំលូតកូន។
មាត្រា២
ការរំលូតកូន គឺជាការបញ្ចប់គភ៌តាមវិធីវិជ្ជសាស្រ្តឬវិធីណាមួយ។
មាត្រា៣
ស្រ្តីមានគភ៌ទាំងឡាយអាចសុំអោយគ្រូពេទ្យធ្វើការរំលូតបាន ក្រោយពីបានបំពេញលក្ខខណ្ឌ័ ដូចបានចែងក្នុងមាត្រា៨នៃច្បាប់នេះ។
មាត្រា៤
ក្នុងករណីណាក៏ដោយ ការរំលូតកូនត្រូវតែសំណូមពរ និងបានទទួលការយល់ព្រមពីស្ត្រីដែលមានគភ៌។
មាត្រា៥
មានតែវេជ្ជបណ្ឌិតឬគ្រូពេទ្យមធ្យម ឬឆ្មបមធ្យមដែលបានទទួលការអនុញ្ញាតពីក្រសួងសុខាភិបាលទើបធ្វើការរំលូតបាន។
ជំពូក២ បែបបទ និងល័ក្ខខ័ណ្ឌ
មាត្រា៦
ការរំលូតកូនប្រព្រឹត្តទៅបានតែក្នុងមន្ទីរពេទ្យ មណ្ឌលសុខភាព គ្លីនិកសម្ពពសាធារណៈ ឬឯកជនដែលបានទទួលការអនុញ្ញាតពីក្រសួងសុខាភិបាល។ រាល់សេវាដែលក្រសួងសុខាភិបាលបានអនុញ្ញាតអោយជាកន្លែងធ្វើការរំលូតកូនត្រូវតែមានៈ
- លទ្ធភាពបច្ចេកទេសព្យាបាលបន្ទាន់នូវរាល់ផលវិបាកនៃការរំលូតកូន
- មធ្យោបាយបញ្ចូនទៅមន្ទីរពេទ្យ ប្រសិនបើមានការចាំបាច់
មាត្រា៧
វេជ្ជបណ្ឌិតឬគ្រូពេទ្យ ឬឆ្មបមធ្យមដែលមានភារកិច្ចធ្វើការរំលូត ត្រូវពន្យល់ណែនាំដល់ស្ត្រីដែលមានគភ៌ដែលមកធ្វើការរំលូតកូនពីគ្រោះថ្នាក់ដែលអាចកើតឡើងជាយថាហេតុបណ្តាលមកពីការរំលូតកូននេះ និងពីផលប្រយោជន៏ នៃកិច្ចពន្យាកំណើត។
ប្រសិនបើស្រ្តីដែលមានគភ៌នោះ នៅតែទទួចសុំធ្វើការរំលូតកូន វេជ្ជបណ្ឌិតឬគ្រូពេទ្យ ឬឆ្មបមធ្យមអាចធ្វើការរំលូតបាន តែត្រូវតែស្ថិតក្នុងល័ក្ខខណ្ឌដូចបានដែងនៅមាត្រា៨នៃច្បាប់នេះ។
មាត្រា៨
ការរំលូតកូនអាចធ្វើទៅបានចំពោះតែគភ៌ណាដែលមានអាយុតិចជាង១២សប្តាហ៏។ លើសពី១២សប្តាហ៏នៃអាយុគភ៌ ការរំលូតត្រូវទទួលការអនុញ្ញាតបាន លុះត្រាតែក្នុងពេលធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យឃើញថា៖
- គភ៌នោះមានភវនីភាពមិនលូតលាស់ដូចប្រក្រតី ឬបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីវិតម្តាយ
- កូនដែលនឹងកើតមាកអាចមានជំងឺធ្ងន់ធ្ងរព្យាបាលពុំជា
- ក្នុងករណីដែលត្រូវគេរំលោភបណ្តាលអោយមានគភ៌ ការរំលូតកូនអាចប្រព្រឹត្តទៅបានដោយមិនគិតពីល័ក្ខខណ្ខខាងលើ ត្រូវតែមានការស្នើរសុំពីសាមីខ្លួន បើស្ត្រីនោះមានអារយុ១៨ឆ្នាំឡើងទៅ ឬមានការស្នើរសុំដោយទទួចពីឪពុកម្តាយឬអាណាព្យាបាល និងសាម៊ីខ្លួន បើស្ត្រីដែលមានគភ៌ដែលមានអាយុតិចជាង១៨ឆ្នាំ។ការសម្រេចនៃបញ្ហានេះ ត្រូវមានការឯងភាពពីគ្រូពេទ្យ ២ឬ៣រូបរួមទាំងសាម៊ីខ្លួនផងដែរ។ លក្ខខណ្ឌបច្ចេកទេសសម្រាប់ការអនុវត្តនៃមាត្រានេះ ត្រូវកំណត់ដោយប្រកាសរបស់ក្រសួងសុខាភិបាល។
មាត្រា៩
រាល់ឯកសារដែលទាក់ទងការរំលូតកូនត្រូវរក្សាជាសម្ងាត់ ហើយអាចផ្តល់អោយសាម៊ីខ្លួន ឬតុលាការប្រសិនបើមានការស្នើរសុំជាលាយល័ក្ខអក្សរ។
មាត្រា១០
សេវាដែលក្រសួងសុខាភិបាលបានអនុញ្ញាតអោយជាកន្លែងធ្វើការរំលូតកូនដូចមានចែងក្នុងមាត្រា៦ នៃច្បាប់នេះ ត្រូវរៀបចំឯកសារច្បាស់លាស់ស្តីពីករណីរំលូតកូននិមួយៗហើយត្រូវធ្វើរបាយការណ៏ប្រចាំខែមកក្រសួងសុខាភិបាលដោយទៀងទាត់នូវចំនួនរំលូតកូន និងមធ្យោបាយរំលូត។
ជំពូក៣ សមត្ថកិច្ចត្រួតពិនិត្យ
មាត្រា១១
ការត្រួតពិនិត្យការរំលូតតាមការកំណត់នៃច្បាប់នេះ ជាពិសេសសមត្ថកិច្ចរបស់ក្រសួងសុខាភិបាល។
ជំពូក៤ ទោសបញ្ញាតិ
មាត្រា១២
ជនទាំងឡាយណាដែលបានប្រព្រឹត្តល្មើសនឹងមាត្រា៥ ឬ៦នៃច្បាប់នេះត្រូវទទួលទណ្ឌកម្ម និងទោសដូចខាងក្រោមៈ
ប្រសិនបើវេជ្ជបណ្ឌិត ឬគ្រូពេទ្យឆ្មប ឬពេទ្យមធ្យមត្រូវព្រមាន។ ក្នងុករណីមិនរាងចាលត្រូវបញ្ឃប់ពីមុខងារ ឬបិទគ្លីនិចឬមន្ទីសម្ភពនោះដោយមិនទាន់គិតដល់បទល្មើសព្រហ្មទណ្ឌដូចចែងខាងក្រោយនេះ។
បើមិនមែនវេជ្ជបណ្ឌិតឬគ្រូពេទ្យឆ្មប ឬពេទ្យមធ្យមត្រូវផ្តន្ទាទោសដាក់ពន្ធធនាគារពី១ខែ ទៅ១ឆ្នាំ។
- បើការរំលូតនោះបណ្តាលអោយស្ត្រីមានគភ៌មានជំងឺរាំរ៉ៃ ឬពិការត្រូវន្ទាទោសពី១ឆ្នាំ ទៅ៥ឆ្នាំ។
បើការរំលូតនោះបណ្តាលអោយស្ត្រីមានគភ៌គ្រោះថ្នាក់ដល់ស្លាប់ ត្រូវផ្តន្ទាទោសដាក់ពន្ធធនាគារពី៥ឆ្នាំទៅ១០ឆ្នាំ។
មាត្រា១៣
វេជ្ជបណ្ឌិត ឬគ្រូពេទ្យឆ្មប ឬពេទ្យមធ្យមដែលបានតទួលការអនុញ្ញាតអោយធ្វើការរំលូតកូន ហើយមិនគោរពលក្ខខណ្ឌណាមួយដូចដែលបានចែងក្នុងមាត្រា៨នៃច្បាប់នេះ ត្រូវដកហូតយកលិខិតអនុញ្ញាតដែលចេញដោយក្រសួងសុខាភិបាល ដោយមិនទាន់គិតពីបទល្មើសព្រហ្មទណ្ឌដែលមានចែងក្នុងមាត្រា១២នៃច្បាប់នេះ។
លើកលែងតែក្នុងករណីធ្ងន់ធ្ងរដែលស្ត្រីមានគភ៌ត្រូវសង្រ្គោះបន្ទាន់ វិធីបច្ចេកសាស្រ្តនឹងត្រូវបានធានាចំពោះមុខច្បាប់។
មាត្រា១៤
ជនទាំងឡាយណាដែលត្រូវបង្ខិតបង្ខំអោយស្ត្រីមានគភ៌ធ្វើការរំលូតកូន ឬធ្វើអោយរលូតកូនដោយចេតនា ត្រូវផ្តន្ទាទោសដាក់ពន្ទនាគារពី១ឆ្នាំ ទៅ ៥ឆ្នាំ។ បើការបង្ខិតបង្ខំអោយស្ត្រីដែលមានគភ៌ធ្វើការរំលូតកូន ឬធ្វើអោយរលូតកូនដោយចេតនា ហលយមានជំងឺរាំរ៉ៃ ពិការ ឬបណ្តាលអោយស្លាប់ត្រូវផ្តន្ទាទោសដាក់ពន្ទនាគារពី ៥ឆ្នាំ ទៅ ១០ឆ្នាំ។
មាត្រា១៥
ជនណាដែលប្រព្រឹត្តល្មើសមាត្រា៩ នៃច្បាប់នេះត្រូវទទួលទណ្ឌកម្មដូចតទៅៈ
- បើជាមន្ត្រីរាជការ ត្រូវទទួលទណ្ឌកម្មតាមមាត្រា៤០ និង៤១នៃច្បាប់ស្តីពីសហលក្ខន្តិកៈមន្ត្រីរាជការស៊ីវិល។
- បើមិនមែនជាមន្ត្រីរាជការ ត្រូវបិទគ្លីនិច ឬសម្ភពេកជនពី១ខែទៅ៣ខែ ឬពិន័យជាប្រាក់៥លានរៀល ( ៥០០០០០០ រៀល) ដល់ ១០លានរៀង(១០ ០០០០០០០)។
ជំពូក៥ អវសាន្តប្បញ្ញាតិ
មាត្រា១៦
បទបញ្ញាតិទាំងឡាយដែលផ្ទុយនឹងច្បាប់ ត្រូវទុកជានិរាករណ៏។
